Een bezoekje aan de markt

Vandaag gaan we naar de plaatselijke markt om wat zinnetjes te oefenen. Maar eerst eet ik mijn yoghurtje die ik gisteren in de supermarkt heb gekocht. Het smaakt zalig (ondanks dat het al warm geworden is) zeker met wat havermout erbij. Om half 9 gaan we dan echt ontbijten met z’n viertjes. Ik ben blij dat ik al wat naar binnen heb, want er staat aangemaakte komkommer, mais, een soort rode aardappel, sojasoep en een soort platte koek van deeg. Dus ik laat het bij wat komkommer, mais en de rode aardappel, die er wel heel erg gezond uitziet. Wat dat betreft heb ik niet te klagen. Alle groenten zijn vers en worden ook gelijk bereid, dus vitamines in overvloed.

Na het ontbijt krijg ik weer Chinese les en om half 11 vertrekken we naar Lianlu om de markt te bezoeken. De boeren uit de omgeving komen hier met al hun groenten en vlees om dit te verkopen. Ik hou van markten, heerlijk! De groenten en kruiden liggen mooi uitgespreid, maar er staan ook bakken water met levende vis, krab en garnalen. Ik zie hokken met kippen en zelfs een hokje met twee puppies. Ik loop er maar snel langs, want daar word ik niet echt vrolijk van. Uiteindelijk moet ik toch nog wel wat kopen, dus ik stap op een groentenkraam af en vraag wat een appel kost. De vrouw kijkt me lachend aan en verteld wat ze kosten. Ik snap er niet zoveel van en vraag of ze het herhaalt. Dan pakt ze een zak en wijst ze me aan dat ik moet pakken wat ik wil. Ik pik er een appeltje tussenuit en doe het in de zak. De vriendelijke vrouw weegt het af en zegt: liang kuai, oftewel twee yuan. Ik betaal de vrouw, bedankt haar en stap met trots de kraam uit. Pff zweet op mijn voorhoofd, maar het is gelukt!

Daarna gaan we een tentje in waar we wat te drinken en wat frietjes bestellen. Een soort plaatselijke snackbar zeg maar. De frietjes smaken goed en ook de meloenjuice is om te smullen. Heerlijk koud! Het is vandaag weer behoorlijk warm, dus dit gaat er wel in. Hannah-Lynn zit inmiddels onder de muggenbulten. En net zoals ik in de eerste week, zijn het nu hele grote rode schijven geworden die er behoorlijk ontstoken uitzien. Het arme kind lijkt wel een mislukte krentenbol en ze heeft er enorm veel last van. Gelukkig biedt het restje meloenjuice nog wat uitkomst, want door het bekertje tegen haar muggenbulten aan te houden vermindert de jeuk. Het is echt zielig.

Wanneer we terug zijn gaan we nog even lunchen en ik merk op dat ik daar met drie uitgebluste tieners zit. Ze zitten er alle drie als een dood vogeltje bij. Ze hebben het warm en ze hebben slaap. Slaap? Dat woord ken ik alleen maar als het donker wordt. Maar ach, ik vind het wel lekker om rustig wat te kunnen typen of wat te kunnen lezen, dus vermaak me prima in die tijd.

Vanmiddag weer les, dus die ga ik zo maar eens voorbereiden, want het blijft lastig…..

Een druk dagje in Gongcheng

Vandaag alweer woensdag. Ineens vliegt de tijd. Gisteravond film gekeken totdat er ineens een vleermuis rondvloog en ons bestookte. Het beest scheerde als een gek over ons heen, dus er was enige paniek. Maar uiteindelijk was hij verdwenen en keerde de rust weer terug. Het ontbijt deze ochtend was best oké. De sojasoep was lekker (zeker als je er wat havermout doorheen doet) en de mie met ei was ook goed te eten. Ik ga het nog missen straks ;-)

Na het eten weer Chinese les, dit keer grammatica en nu ook weer met zweetdruppels op mijn voorhoofd. Na de lunch kon ik nog even wat huiswerk maken, terwijl de Chinese dames weer hun dagelijkse dutje deden. Om drie uur gingen we naar Gongcheng. Qiqing en Hannah-Lynn gingen de tempel bezoeken, maar aangezien ik die al had gezien ging ik met Amber een rondje door de stad lopen. Gongcheng is een iets grotere stad, die ook echt schoner is. De straten en stoepen zijn nog goed intact en het wegdek is ook prima. De winkels zien er wat schoner uit en er ligt minder rotzooi op straat. Al met al een prima stadje om een paar uurtjes te vertoeven (let vooral op mijn woorden: wat schoner en minder rotzooi).

 Nadat Qiqing en Hannah-Lynn terug zijn uit de tempel gaan we eerst wat rijstnoedels eten. Ik heb al eerder bij dit tentje gegeten (je weet wel, met die hete noedelsoep) dus ik deel wel een kommetje. We nemen er nog een milk tea bij en dan ben ik alweer bijna vol.

Vanavond gaan we naar een BBQ-restaurant, dus ik moet niet te veel eten. En wat ik me erbij moet voorstellen? Ik heb geen idee, ik laat het maar over me heen komen. Maar ik lust wel een stukje vlees, want dat krijgen we hier niet zoveel. 

Voordat we gaan eten gaan we naar een kleine shopping mall. Dit is een soort V&D, waar ze echt van alles verkopen. Van schoenen tot fruit, werkelijk alles. Ik koop een leuk blousje voor mezelf en ook nog wat cadeautjes voor het thuisfront. En natuurlijk niet te vergeten een Chinees kinderboekje en een speciaal schrijfschrift voor Chinese tekens. Ik ben van plan om thuis het Chinees verder te leren. Ik hoop dat dit gaat lukken.

Nadat we eindelijk klaar zijn met het shoppen nemen we een taxi naar het BBQ-restaurant. En niet zomaar een taxi, het is een rode driewieler die wel erg schuin de bochten doorgaat en waarbij ik elk moment het idee hebben dat we omslaan. Maar gelukkig komen we heel aan bij het BBQ-restaurant.

Wanneer ik zeg restaurant, dan denk je aan een luxe iets. Maar het is gewoon een keuken waar je kunt kiezen uit verschillende spiesen vlees of inktvis. We pikken een paar rauwe spiesen eruit waarvan we denken dat het lekker is en geven het aan de kok. Die gaat het voor ons op de BBQ gooien. 

Qiqing zorgt voor een private room. Ook dit klinkt enorm luxe, maar het is een kamertje van drie bij drie met houten muren, een houten ronde tafel en een paar lage krukjes eromheen. Maar het is geweldig om daar met z'n viertjes te zitten. Na een minuut of tien worden de spiesen gebracht en ze zijn geweldig lekker. Heerlijk! Wanneer de spiesen op zijn wordt er door de serveerster een grote ijzeren bak op tafel gezet die loeiheet is en waarin een bak met een grote gebakken vis ligt te pruttelen, omringd met diverse groenten. Het ziet er mooi uit. Qiqing vertelt dat het een riviervis is en dat je moet uitkijken want er zitten nogal wat graten in. En ze heeft gelijk. Ik ben meer aan het uitspugen dan dat ik naar binnen krijg, maar wat ik eet is wel lekker. Wanneer de vis zo goed als op is, doen we een kom met rauwe noedels in de soort soep die nog over is gebleven van de vis. De noedels moeten nog even garen voordat we ze kunnen eten. Ik heb het inmiddels wel een beetje gehad met de noedels, dus ik proef eventjes en hou het verder voor gezien. De rest eet nog even wat door, maar dan is het alweer tijd om naar huis te gaan. We worden door de chauffeur opgehaald en om half 10 zijn we dan eindelijk thuis.

Een lange en vermoeide dag, maar wederom erg leuk. Ik maak nog even mijn verhaal af en dan duik ik mijn klamboetentje weer in. Morgen alweer donderdag….

Eindelijk Nederlands!

Gisteravond heb ik het nieuwe Nederlandse meisje ontmoet. Ze is schattig. Ze heet Hannah-Lynn, 18 jaar, komt uit Almelo en is van Chinese afkomst, maar spreekt geen Chinees. Wel weer even fijn om Nederlands te praten met haar. En na twee weken is dat wel even wennen. Het is zelfs zo erg dat ik al een half uur met haar Engels aan het praten was en toe aan haar vroeg: waarom spreken we eigenlijk Engels? ;-) Oftewel een superleuk gezelschap. We hebben al gelijk voor vrijdag een treinticket naar Gangzhou geboekt. Ook een grote stad, ongeveer zo’n 2,5 a 3 uur reizen. We gaan nog een B&B bestellen, dus dat wordt gezellig.

Deze ochtend begint met het wassen van mijn kleding. Normaal gesproken in de wasmachine, maar deze scheidt er na 5 minuten mee uit, dus al mijn was ligt in het water te dobberen. Uitwringen dan maar zo goed als ik kan en maar hopen dat het snel droogt, anders stink ik een uur in de wind naar natte kleding. Bleh!

Nadat ik mijn was heb opgehangen kreeg ik weer les en ik moet zeggen dat het nog steeds top is. Ik kan nu allerlei zinnetjes zeggen, schrijven gaat m niet worden, want die karakters zijn erg moeilijk. Ze hebben een soort schrijftaal genaamd pin ying. Dat zijn onze letters met een klankaanduiding erbij. Dit is dus niet officieel en wanneer je in het dorp loopt, zie je geen pin ying maar alleen maar karakters. Niet te lezen dus!

In de middag heb ik wat huiswerk gedaan, naar het thuisfront gebeld en daarna zijn we naar Fengyang Village gegaan. Ik was hier al eerder geweest, maar dat maakt me niet uit. Ik wil niet de hele tijd binnen zitten en alleen maar Chinees leren. Daarna weer wat qi bu liang gedronken (koude meloendrank met jelly, noten en pitten en stukjes meloen) in Lianhu. Dit is zo heerlijk koud, dat je weer helemaal bijkomt van die hitte. Het is hier overigens nu een graad of 27. Stuk beter dan vorige week met zo'n 34 graden.

In een soort winkel-van-sinkel koop ik een kinderboekje en een nieuw schrift. Maar eens kijken of ik het boekje kan vertalen morgen. Leuk! Daarna de supermarkt in om weer wat eten in te slaan, want de maaltijden zijn nog steeds niet vullend. In Nederland scheppen we het eten met lepels naar binnen. Hier doen ze echt alles met stokjes, dus dat gaat een stuk langzamer. En daar ben je op een gegeven moment wel klaar mee, dus dan stop je ook. Ik denk dat dit een veel gezondere manier is, want je bent nooit overvol.

Ze kennen hier trouwens geen babi pangan en foe yong hai. Jammer genoeg niet, want de stukjes vlees die ik binnen krijg, moet je met een loep zoeken. En soms wil de kat ook wat, dus dan delen we maar.

Maar goed, vanuit de supermarkt een soort taxibusje naar huis genomen. De weg in Lianlu ligt nog steeds open en we rijden dus over modder, klei en zand. Ik zat achterin met Qiqing en ik moet je zeggen dat dat niet fijn was. Als je geen whiplash had, dan kreeg je die nu wel. Af en toe met m’n hoofd tegen het dak aan en de boodschappen gingen alle kanten op. En van al dat getoeter word je helemaal gek. Maar uiteindelijk zijn we dan toch weer thuis. Raar is dat eigenlijk dat ik zeg “thuis”. Je raakt gewend aan deze situatie, al moet ik er wel bij zeggen dat ik snak naar mijn eigen schone badkamer zonder insecten. Het bed gaat trouwens beter en ik heb nog steeds geen pijn in mijn rug. Dat is meestal een dingetje bij mij, maar die harde matras (beter gezegd deken op hardbord plaat) werkt dus toch wel goed. Ik heb vannacht dan ook heerlijk geslapen.

Nu is het tijd om te relaxen, te douchen en straks met elkaar film te kijken. En dan morgen… weer een heerlijke nieuwe dag!

Kakkerlakken en ratten....wat een nacht!

Kakkerlak alert! Terwijl ik gisteren mijn verhaal aan het schrijven ben zie ik aan de linkerkant ineens iets bewegen. Iets groots. Is het een kever, of is het toch echt… oh gatver, een kakkerlak. En niet zo’n kleintje ook. Zo ongeveer 6 cm, zo’n grote heb ik nog nooit gezien. Wat nu, tja proberen te vangen maar, want ik ga niet slapen wanneer er eentje bij mijn bed zit. Dus ik probeer nog met een glas het beest te vangen, maar ze zijn zo snel, dus hij schiet ergens een hoek in en ik zie ‘m niet meer. Gatver!

 Wanneer we hebben gegeten ga ik nog eens even kijken. Als hij er nog zit gaan ze ‘m vangen en anders heb ik gewoon pech. En dit keer heb ik pech, want ik zie het beest niet meer. Dan nog maar eventjes op mijn bed lezen en wat typen. En terwijl ik de hoes van laptop pak die op mijn bed ligt, zie ik eronder iets bewegen. Nee, he, nog eentje. Een kleintje, maar toch. Een kakkerlak is een kakkerlak. En dat op mijn bed! Ik spring op en het beest schiet onder mijn bed. Ja, daar ga ik echt niet kijken want wie weet wat ik dan naar boven haal. Ik stuur Jenny een bericht en die komt gelijk even kijken en terwijl ik wacht totdat ze komt, hoor ik haar ineens een gil geven. Jenny heeft een kamer vlak onder mij. Ze heeft een enorme kakkerlak doodgetrapt die op haar vloer liep. We denken, en hopen, dat het dezelfde is die bij mij op de muur zat. Eentje minder dus. Maar waar er één zit, zitten er meer. Maar goed, hier doe je niets aan, dus we gaan slapen. Althans ik ga een poging doen, want ik ben er niet gerust op. Ik heb een soort muggenspray bij me en die spuit ik rondom mijn bed, voor het geval ze er weer op willen klimmen. Dan spray ik mezelf nog eens goed in oftewel, ik ben één chemische reactie in dat bed. En terwijl ik ga liggen hoor ik die ratten weer op mijn plafond lopen. Nee he! Ze lopen niet alleen over mijn plafond, ook achter mij, achter het houten muurtje hoor ik ze lopen en krabbelen. Dit gaat niet mijn nacht worden kan ik je zeggen. Gelukkig val ik toch in slaap doordat ik zo moe ben van onze wandeltocht. 

Om 4 uur word ik echt wakker van de herrie van de ratten. Ze knabbelen en knagen en ik hoor ze zelfs piepen. Het is zo hard dat ik mijn oordopjes van mijn telefoon in doe, maar zelfs dan hoor ik ze nog. Dan maar wat muziek aan. Maar ja, ik kan niet slapen met herrie, dus ook niet met muziek. Dus ik lig ongeveer twee uurtjes wakker en dan wordt het stil. Tja, die beesten zullen toch ook een keer gaan slapen. En dan kan ik nog een uurtje slapen en dan ben ik alweer wakker. Wat een rotnacht!

Ik ben blij dat we vandaag vertrekken, want ik blijf hier echt niet nog een nacht slapen. Wat een ellende dit.  Ik pak snel een douche, kleed me aan en inspecteer nog even heel mijn tas, want ik moet het niet hebben dat ze meereizen naar mijn hok. 

Daarna pak ik mijn laptop en ga op het terrasje zitten met een verse Jasmijnthee en schrijf alvast dit verhaal. Dit heb ik nog nooit zo meegemaakt. Het bed was zo schoon en de douche ook en dan ineens dit. Nou ja, eens moet de eerste keer dan maar zijn. Maar ik hoop niet dat ik nog een keer zoiets meemaak.

 Om 11 uur vertrekken Jenny en ik met een terreinwagen naar de parkeerplaats waar de bus staat te wachten. De bus brengt ons gelijk naar het station van Guilin. Maar natuurlijk niet zonder slag of stoot. Het eerste uur van de rit lijkt wel een verkeerde kermisattractie, het hotst en klots en de bus remt ook heel hard wanneer er een tegenligger komt. En wanneer je dan op de “doorgaande” weg bent, dan denk je dat je een beetje kunt slapen. Maar nee hoor, ze vinden het hier namelijk heel gewoon dat je alvast aangeeft dat je gaat inhalen met je bus. Dit doen ze door luid te toeteren. Nee echt niet zo’n kleine toeter, gewoon heel lang. Oftewel, de hele weg lang luid getoeter. Pfff nee, dan kun je echt niet slapen. 

Maar goed uiteindelijk stappen we uit bij Guilin. Ik moet alleen niet bij het treinstation van Guilin zijn, maar Guilin West (Guilinxi). Dus daar moet ik eerst met een taxi naar toe. Gelukkig is Jenny er nog en nadat ik geld heb gepind, komt er al een taxi aan. Jenny en ik nemen afscheid van elkaar en ik stap de taxi in. Het is een taxi met een meter en het kost me maar 50 yuan. Volgens mij heb ik de vorige keer 150 yuan betaald, dus ben toen behoorlijk opgelicht. Maar door de Chinese lessen, weet ik nu hoe ik moet onderhandelen. Maar 50 yuan is heel goedkoop, dus ik laat het hierbij en ga lekker ziten.

De taxi zet me af bij het treinstation en na ongeveer een klein uurtje wachten stap ik in de sneltrein naar Gongchen. Zo in m’n uppie kan ik een beetje iedereen observeren en het is inderdaad wel zo dat ze niet erg fris zijn hier in dit land. Alles is toch wel vies. Nou is dat in de trein in Nederland natuurlijk ook zo, maar hier is het wel wat erger. Iedereen eet en drinkt in de trein en laten alles liggen. Daarnaast hebben ze ook allemaal wel een film, een serie of muziek op staan en soms niet eens met oortjes in. Maar ach, ik aanschouw het allemaal maar een beetje en ben blij als ik kan uitstappen in Gongcheng. Daar staat Amber al op me te wachten met de chauffeur en binnen 20 minuten zijn we eindelijk thuis. En ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik weer in mijn oude vertrouwde hok ben. Had ik in de eerste week ook niet durven dromen dat ik dat ooit zou zeggen.

 Er is inmiddels een nieuw Nederlands meisje gearriveerd, maar ik heb haar nog niet gezien. Dat zal zo wel komen als we gaan eten over 10 minuutjes. En daarna? Heerlijk relaxen…

Tot morgen allemaal! xx

Longh Terrace Ricefields

Deze morgen begint top, want bij het openen van mijn gordijnen sta ik ineens voor een immens landschap met rijstvelden. Het uitzicht is prachtig en overweldigend! Ik heb zalig geslapen en het bed is top, dus ik blijf nog een in bed liggen en geniet van het uitzicht. Dit zal ik niet snel meer vergeten.

Gisteravond waren we uiteindelijk pas laat in de hostel. Daarom konden we niet zien wat voor mooi uitzicht onze kamers hadden. De kamer was schoon en dat is al een unicum hier in China. Het enige minpuntje was dat ik de ratten hoorde lopen over het plafond en langs de muren. Ik heb er verder geen hinder van, maar ik zit op de bovenste etage en ik hoor ze af en toe over mijn plafond rennen en achter me door de muur heen. Eng idee, maar zolang ze daar blijven vind ik het oké.

Om 9 uur ga ik met Jenny ontbijten in de hostel. Het is een soort familieaangelegenheid, want de een zit achter de receptie, de ander kookt en de ander maakt schoon. Het is er erg gezellig en het ontbijt is zalig.

Daarna pakken we onze camera en trekken er op uit. Er zijn hier drie punten van waaruit je een mooi uitzicht hebt. We beginnen er met eentje en zullen later op de dag bekijken welke we nog meer gaan doen.

Voordat we daar zijn moeten we eerst via kleine paadjes tussen de huizen door om het juiste pad te vinden. Deze paadjes zijn smal, hoog en vies. Naast de meeste paadjes ligt rotzooi, dus het is een perfecte omgeving hier voor ratten. Jenny zag er al eentje lopen, ik hoor ze while we speak :-I Maar geen gezeur, we hebben onze tocht gemaakt door de rijstvelden en ook dit was geweldig. Het is met geen pen te beschrijven hoe het uitzicht hier is. Ben echt aan het genieten van al dit moois.

Gelukkig kan ik nu wat foto’s downloaden dus jullie kunnen meegenieten.

Vanmiddag vul ik mijn verhaal aan, want we zijn nog niet klaar voor vandaag. Maar nu even lekker rust.

Jenny en ik zijn terug van de grote tocht. We gaan naar punt 3 op de kaart, oftewel het uitzicht der uitzichten. Deze tocht gaat een uur heen en een uur terug duren en als het goed weer is kunnen dan we de zonsondergang zien. We vertrekken om 15.30 uur op advies van de hosteleigenaar zodat we op tijd boven zijn, maar ook weer op tijd beneden. Het wordt nog al snel donker hier en dat al rond 18.30 uur, dus we moeten wel opschieten. Het begin van de tocht gaat best goed. Het is niet druk, dus we komen geen mensen tegen. Pad op pad af, trapjes op en trapjes af. Het is een hele klim. Na een half uur wordt het steeds steiler en de traptreden worden steeds hoger. Ik wil al niet eens meer naar het hoogste punt en ik sta op het punt om af te haken. Maar Jenny geeft aan dat het vast de moeite waard is en dat zij verder wil, dus oke. Dan gaan we door. Al gauw gaat het weer wat beter met me en ik sta verbaasd van mezelf. Het lijkt wel alsof ik extra energie heb gekregen en ik krijg weer de pas te pakken. Jenny daarentegen krijgt het moeilijk en moet af en toe gaan zitten omdat ze gewoon niet meer kan. Uiteindelijk gaat ze zitten en zegt tegen me dat ik door moet en dat zij wel volgt. Eerst sputter ik tegen, maar uiteindelijk ga ik toch. Na nog een paar enorm steile trappen ben ik dan eindelijk op het hoogste uitkijkpunt van de omgeving. Het is de moeite waard. Ik loop wat rond en maak wat foto’s en uiteindelijk komt Jenny toch ook boven. Ze heeft het alsnog gehaald, maar is kapot. Ze rust wat uit en nadat we foto’s hebben genomen en hebben genoten van het mooie uitzicht vertrekken we weer naar beneden. Dit lijkt altijd zo makkelijk, maar ik denk dat we het morgen wel gaan voelen. Nou ja, dan zitten we toch in de bus.

Onderweg staat er af en toe een soort hutje waar ze wat drinken en ijsjes verkopen, dus Jenny trakteert me op een ijsje en al vrolijk lopen we verder. Het is uiteindelijk nog een behoorlijke daling en soms ook weer wat trappen omhoog voordat we dan uiteindelijk na 2,5 uur weer terug zijn bij onze hostel. Mooi op tijd voordat het donker wordt. Blij dat we het gehaald hebben, gaan we nog even zitten en delen we wat foto’s uit. We bestellen alvast ons avondeten en dan gaan we naar de kamer om even te douchen en uit te rusten.

Morgen nemen we om 12 uur de bus naar Guillin. Deze trip gaat ongeveer 2,5 uur duren. Daar moet ik eerst een ATM geldautomaat zoeken, want ik ben bijna door mijn Chinese poen heen. En dan zal ik afscheid nemen van Jenny. Zij blijft in Guilin en reist daarna door naar Chengdu en ik ga weer naar mijn eigen vertrouwde hok toe. Daar zit inmiddels een Nederlandse vrijwilligster die vandaag is aangekomen. Ook weer spannend, ik ben benieuwd.

Maar voorlopig nog even genieten van mijn verblijf hier en mijn heerlijke douche en bed. Wat kan dat toch fijn zijn!

Alvast welterusten en tot mijn volgende verhaal dan maar weer. xx

Een lange trip....

Deze ochtend gaan Jenny en ik er vroeg uit, want we gaan op excursie naar de Li-River. We halen een ontbijtje bij de KFC en dan naar het ophaalpunt van de bus. In 40 minuten rijden we naar de Li-River. In de bus hebben we een reisleider die de hele weg kletst en die zelfs ook nog een liedje gaat zingen. Gelukkig applaudisseert hij voor zichzelf, want de rest van de bus is niet onder de indruk. Genant dus.

Wanneer we aankomen worden we met een karretje naar de bootjes gebracht. Gelukkig is het nu niet zo druk (het is vroeg in de ochtend èn buiten het seizoen) maar normaal gesproken stikt het hier van de bamboebootjes. Ik vind het nu al druk, maar Jenny zegt dat het wel 5x zo druk kan zijn. We stappen in het bootje en varen de rivier af. Het is prachtig. De ronde bergtoppen steken hoog boven ons uit en het is een mooi gezicht om te zien. We maken veel foto’s, kletsen wat af en voor we het weten draait de boot weer om en vaart weer terug. 

Eenmaal teruggekomen lopen we nog langs wat winkeltjes, kopen een milk-tea en lopen langzaam naar de bus. Om 11.15 uur zijn we alweer terug. Het was echt superleuk en we hebben lekker kunnen kletsen over de cultuur van China en wat het verschilt met die van ons.

We hebben met Amber en Yiying afgesproken bij een hotpot-restaurant. Ik heb al wel enig idee wat het inhoudt. Het schijnt hier ook echt een HIT te zijn. Een superhete plaat op tafel met een soort grote schaal erop met bouillon erin en verschillende groenten en kruiden. Het vlees en de groenten moet je erin dopen en dan even laten sudderen alvorens je het er weer uittrekt en opeet. Ik moet zeggen dat ik er niet gek op ben. De smaak is niet overweldigend en na een paar stukjes vlees, wat champignons, krab en noodles ben ik er helemaal klaar mee. Nee, dat gaat niet mijn favoriete diner worden. O ja, we krijgen ook nog wat lamb chopsticks, maar die zijn zo zout dat ik accuut mijn hele beker thee naar binnen werk. De dames vinden het trouwens helemaal geweldig. Ik heb ook nog moeite om met de stokjes te eten want door de bouillon worden deze plastic stokjes erg glad, dus alles glijdt er tussenuit. Tijd om te stoppen dus!

Om 12.30 uur pakken Jenny en ik de bus naar Danzu. De rit schijnt 3 uur te duren. Eerst van Yangshou to Guilin en dan naar Danzu. In Danzu en omgeving bevinden zich namelijk de rijstvelden, die ontzettend mooi schijnen te zijn. De trip duurt lang en af en toe maakt de bus een stop om er weer mensen in te laten. Langzamerhand rijden we de bergen in en de bus moet zo af en toe echt terugschakelen om de bochten goed door te komen. Uiteindelijk zijn we zo’n 4,5 uur onderweg voordat we er zijn. Althans, dat denken we. We worden overgeladen in een andere bus. Op de Iphone van Jenny zien we al dat de weg heel onbegaanbaar gaat worden. Deze bus schijnt dat dus beter aan te kunnen. Nadat we zijn overgestapt op de nieuwe bus rijden we nog hoger de bergen in. Het worden scherpe haarspeldbochten en enorm slecht wegdek. Ik zie naast ons al een meisje groen wegtrekken, want de hele bus schudt heen en weer. En ook Jenny en ik worden een beetje misselijk van al de gehots en geklots.

We zitten ondertussen enorm hoog en af en toe rijden we vlak langs de rotswanden omdat er een tegenligger aankomt. Na ongeveer een uur zijn we dan eindelijk op de plaats van bestemming, toch? Helaas, onze hostel ligt nog hoger in de bergen. We kunnen gaan lopen en dan duurt het ongeveer een uur of we kunnen met een terreinwagen worden gebracht en dan duurt het ongeveer 15 minuten. Natuurlijk kiezen we voor het laatste, want we zijn gaar. En natuurlijk moeten we weer ff lappen. Voor niets gaat de zon op.

En ja hoor, we zijn er…. Nog steeds niet dus. We moeten nog een behoorlijk stuk lopen, want de auto kan er niet komen. We gaan trapjes op en trapjes af, die vlak langs diepe stukken lopen. Best gevaarlijk want Jenny loopt met haar rolkoffertje te zeulen en dat valt niet mee. Ik heb gelukkig mn weekendtas gepakt met wat kleding en mijn toilettas, dus dat gaat nog. Links een trap op en dan weer naar rechts om een andere hostel heen en dan moeten we weer naar beneden een trap af en dan verderop weer omhoog. Oftewel we zijn het ff kwijt, maar naar wat vragen vinden we dan uiteindelijk onze hostel. En wat voor eentje! Nee, niet erg luxe, maar helemaal van hout en het ziet er supergezellig uit. Er zijn in het totaal zes gasten, dus het is rustig. Top, daar houden we van. 

Mijn kamer is prima. Een zalig bed en een schone douche, dus ik ben tevreden. De muren zijn wat dun want ik hoor mij Chinese buren praten. Ach, als het daarbij blijft, hoor je mij niet klagen.

We gaan even wat eten bij de receptie, kletsen nog even hoe bijzonder het is dat we elkaar ontmoet hebben en het zo goed kunnen vinden en dan is het tijd om naar de kamer te gaan en lekker te gaan slapen na deze lange dag.

Eén ding weet ik zeker: als je geen Chinees spreekt is het echt superlastig om hier alleen je weg te vinden. Je hebt echt hulp nodig van iemand die deze taal spreekt, want geen kip spreekt Engels en je kunt ook geen enkel woord lezen. Alles staat in Chinese karakters. Ik ben daarom ook erg blij met Jenny, want zij vertaalt vaak wat dingen voor me of vraagt waar we naar toe moeten. Dus mocht je na al mijn verhalen nog de moed hebben om zelf naar China te gaan: ga de taal leren of neem of zoek iemand die de taal kent. In onze bus zaten bijvoorbeeld drie Spaanse meiden, die al een ticket hadden gekocht voor de bus, maar uiteindelijk in de bus nog een keer moesten betalen. Verwarring alom, want niemand verstond elkaar. Gelukkig voor die meiden ging Jenny zich er mee bemoeien en snapte iedereen waar het om draaide. 

Nu lig ik in een heerlijk bedje mijn stuk te schrijven. Ik ben erg benieuwd naar morgen, want ik het zicht op de rijstvelden. Dus spannend als ik morgenochtend wakker word.

Jullie horen het allemaal wel. Voor nu ga ik lekker slapen want ik ben gaar, heeeeel gaar. 

Op naar Yangshou

Goedemorgen deze morgen. Vandaag nog even een lesje Chinees en Chinese vouw- en knipkunst. Daarna leer ik een Chinees liedje zingen, geweldig! Wanneer ik weer terug ben, zal ik jullie allemaal laten meegenieten :-)

Na de lunch vertrekken we naar Yanshou, maar eerst zetten we Sylvia af bij het treinstation van Gongcheng. We nemen afscheid van haar en nemen ons voor om contact te houden. Ze wil zeker nog een keer naar Nederland komen, dus dan gaat ze me bellen. Zou leuk zijn!

Wij rijden dan door naar een bushalte waar de bus naar Yangshou staat te wachten. Voor 15 yuan, zo omgerekend € 1,89 rijden we binnen een uur naar Yangshou. Het is wel verplicht om een gordel te dragen en zodra we op weg zijn begrijp ik waarom. De chauffeur rijdt als een bezetene en haalt overal in. Tja jammer dan dat er op de andere weghelft ook net een bus wil inhalen, die moet dan maar even afremmen voor ons. Je kunt je voorstellen dat ik blij was dat we er waren.

Yangshou is een drukke en toeristische stad, iets groter dan Gongcheng. Ik zie al gelijk dat er veel toeristen rondlopen in de drukke winkelstraten. Het is er knus en gezellig. We zoeken de hostel op die Qiqing voor ons heeft geboekt. En mijn twijfel wordt waarheid, we komen in een Youth Hostel ergens in een achterafstraatje. De drie dames delen een kamer, ik wil toch echt een privékamer. En de vraag komt nog even of ik een zittend toilet wil of een Chinees toilet. Nou geef me maar het zittende toilet! Amber was al eerder in deze hostel geweest en verzekerde me dat er handdoeken waren. Die waren er dus niet. Je kon bij de receptie een handdoek krijgen. Ik kreeg een handdoek zo groot als een postzegel in mijn hand gedrukt (ik wou zeggen: handen, maar aan één hand had ik meer dan genoeg) en daar moest ik het mee doen.

En de kamer, tja…. Het is beter dan mijn eigen hok, iets schoner en een stuk ruimer, maar het behang bladdert van de muren af en ik zie toch echt schimmel achter het behang. Maar er is warm water en het bed is ook niet onaardig. Ik betaal dan ook maar 100 yuan, dat is zoiets als € 12,50 dus ik mag niet klagen denk ik.

Jenny en ik boeken gelijk een excursie voor morgenochtend. Om 6.30 uur vertrekken we naar de bekende Li-river. Als het goed is hebben we daar een bootexcursie. Ik ben erg benieuwd.

Nadat iedereen weer fris is na de reis, gaan we op zoek naar een eettent. We hebben besloten om geen rijst of noodles te eten. Het wordt pasta. We gaan bij een tent zitten en bestellen pasta carbonara, een pizza en canneloni en we splitten het met z’n viertjes. En eindelijk, ze hebben een witte wijn, dus ik neem lekker een glaasje. Die smaakt!

Wanneer we vol gegeten zijn wandelen we door de drukke winkelstraat en duiken we hier en daar naar binnen om wat te bekijken of te kopen. Het is enorm druk en de straat zit vol met allerlei barretjes. Bij elke bar zit iemand te zingen of muziek te spelen en de een probeert de ander nog te overtreffen, dus het is een herrie van belang! Daarnaast zitten er nog verkopers in de straat die hun spullen willen verkopen, dus die schreeuwen ook de longen uit hun lijf. Oftewel een enorm lawaai. Naast dat lawaai zijn ze ook overal op straat eten aan het verkopen. Ze maken het waar je bij staat en dat betekent dat de hele straat stinkt naar allerlei etenswaar. Vooral de zwarte tofu die ze maken stinkt echt een uur in de wind en je wordt er zelfs onpasselijk van. Amber en Jenny nemen ook nog geroosterde octopus. Ik probeer er nog wel een stukje van, maar wordt er niet warm van. De verse mango die we daarna met elkaar delen is wel heel erg lekker.

We gaan zitten bij een gezellige bar waar we nog wat drinken en wat foto’s met elkaar delen. En dan wordt het tijd om naar de hostel te gaan, want morgenochtend vroeg vertrekken Jenny en ik al om 6.10 om even bij de fake Mac een koffie en wat ontbijt op de kop te tikken en dan te vertrekken naar de Li-River.

Het verbaast me trouwens dat de Chinezen alles met hun telefoon doen. Echt niet normaal. In plaats van Whatsapp hebben zij WeChat en daar doen ze alles mee. Ze kunnen er bijvoorbeeld mee betalen. Bij elke winkel hangt een QR-code en die scannen ze en hoppa, betaald! Alle winkeliers werken hiermee, maar ook hotels etc. Ontzettend handig, want bijna niemand heeft meer cash bij zich. Kun je het ook niet verliezen toch? WeChat heeft ook allerlei handige apps waarmee ze in no-time een treinticket boeken, hun hotel om advies vragen etc. En anders bellen ze eventjes met wie dan ook en dan wordt alles geregeld. Ze zijn de hele dag met de telefoon bezig. Het is nog veel erger dan in Nederland, maar wel weer ontzettend handig.

Maar nu ga ik toch echt slapen, het is inmiddels 23.15 uur en morgen is het weer op tijd eruit. Dus tot morgen allemaal xxxxx

Bezoek aan de tempel van Gongcheng

Zão bah (tzoo bah) oftewel goodmorning! Het is alweer donderdag, de tweede week nadert zijn eind. Ik heb nog even tijd om wat te schrijven dus ik begin alvast maar. Ik heb jullie nog niet vertelt hoe mijn kamer eruitziet. De foto’s lukken niet, dus ik zal een goede beschrijving proberen te geven. 

Mijn kamer heeft stenen muren, een houten vloer en een plafond met originele houten balken waarop de vloer van de zolder ligt. Er is geen raam in mijn slaapkamer, dus het is er behoorlijk warm. Mijn bed is van hout en bovenop de houten bodem ligt een dikke deken wat mijn matras is en om mijn matras heen heb ik een klamboetentje waar ik elke nacht inkruip. Dekens heb ik niet nodig, want ik zweet elke avond zowat mijn bed uit. Ik heb inmiddels zelfs een manier gevonden om ook op mijn zij te liggen zonder dat ik pijn aan mijn heupen krijg. Niet echt comfortabel dus. 

Vanuit mijn kamer kun je mijn badkamer in. Deze badkamer is groot en heeft een wc, een douche en een wastafel. Valt best mee zou je zeggen. Maar het is vies. De wc is goor, overal zit kalk en andere gore zooi. De douche is alleen een stang aan de muur, dus wanneer je doucht is de hele badkamer nat. En ook de wastafel zit met kalk aan elkaar. Er zit gelukkig wel een raam in de badkamer waar gaas voor zit, maar ook dat is te goor om maar aan te raken. Oftewel, een menigeen had zich omgedraaid en zou naar huis zijn gegaan. En toch zit ik hier alweer bijna twee weken. Je went er gewoon aan. Ik ben blij als de douche eventjes warm water geeft en wanneer ik geen insecten zie vliegen. Daarom is het fijn om in het weekend even iets luxe te hebben, zoals een matras en een airco. Dan trek ik weer even bij en daar kan ik de hele volgende week dan wel weer op teren.

Maar vandaag kijk ik alweer uit naar vrijdagavond, want dan zit ik in Yangshou. We zitten met z’n allen in een hostel en ik heb een privekamer met een eigen badkamer. Qiqing heeft dit voor mij geboekt, dus ik heb nog zo mijn vraagtekens. Ik hoop dat het inderdaad wat meer luxe is dan wat ik nu heb. De hostel op zaterdag ga ik zelf reserveren, want dan weet ik zeker dat het goed is.

Zo, dan weten jullie nu hoe ik erbij zit. 

 Inmiddels heb ik weer een les Chinees achter de rug. We hebben het voornamelijk gehad over het kopen van spullen in een winkel. En daarna zijn we dit ook echt gaan oefenen in de winkel in het dorp. Even voor de duidelijkheid, dit is een winkel van twee bij twee zonder een raam, alleen met een deur, dus het is er behoorlijk donker. Er staat van alles opgestapeld en uitgestald, maar vooral snoep. Ik vraag op mijn beste Chinees: Zhè gè du? shão qián (je spreekt het uit als: djuh guh dwo sjouw tiën) en het betekent: hoeveel kost dit? Ze begreep me gelijk en vertelde hoeveel het flesje soyamelk was, maar dat was nog even lastig te verstaan. Gelukkig was Amber er om nog e.e.a. te vertalen. Uiteindelijk ging ik met twee zakjes chips en een flesje soyamelk and een soort sinas de deur uit en dat alles voor maar € 0,94. Niet te geloven toch?

 Al vanaf gisteren galmen er Chinese klanken door de bergen. Qiqing denkt dat er een begrafenis is. Ook hoor je af en toe wat vuurwerk afgaan, dat is echt de normaalste zaak van de wereld hier. Het maakt niet uit welke gelegenheid het is, je steekt gewoon wat vuurwerk af, geen probleem, ook als is het vijf uur in de ochtend.

Deze middag gaan we naar Gongcheng om de tempel van Confusius te bezoeken en een museum. Ik heb er alweer erg veel zin in. De tempel is ontzettend mooi en ook het museum is interessant, alleen kan ik niet alles lezen, maar Yiqing geeft zo af en toe uitleg. Nadat we beiden hebben bezocht en ik weer voldoende foto’s heb gemaakt, gaan we rice noodles eten, want dat schijnt hier DE hit te zijn. Ik ben benieuwd! Maar eerst halen we weer een lekker drankje. Daar zijn ze goed in die Chinezen. Ze hebben hier heerlijke milk tea met allerlei smaakjes en ook een soort ice tea in allerlei vormen en maten. Ik neem een soort peach ice tea met cheese erboven op. Volgens de dames moet dat erg lekker zijn. Ik vertrouw er dan maar op en inderdaad het is vreemd, maar wel lekker. Daarna moet ik van Amber nog even wat bestellen in de fruittent, maar na al die tonen ben ik het alweer helemaal kwijt. En mijn schriftje heb ik ook niet bij me, dus ik kan niet even spieken. Maar de dame snapt me en uiteindelijk koop ik een paar bananen voor bij het ontbijt.

Daarna lopen we met z’n allen door om die befaamde rice noodles te eten. Het is een aftands tentje met wat verschillende krukjes en tafeltjes en we nemen plaats. Ik vraag de dames of ze iets voor me willen bestellen wat niet spicey is. Niet lang daarna krijg ik een kom soep met noodles en allerlei vreemde groenten, bonen en iets ondefinieerbaars. Zowel Jenny als Sylvia gooien er nog wat pepers bij, maar wanneer ik de eerste hap heb genomen besluit ik al dat ik dat maar niet ga doen. Het is behoorlijk pittig! Maar ik laat me niet kennen en eet vrolijk door, terwijl de rest loopt te zweten en te puffen van de pittige noodles. Maar wanneer ik dan toch eindelijk mijn lippen en mijn tong niet meer voel, hou ik het toch echt voor gezien. O ja, ik heb tussendoor ook nog een meatball with octopus gegeten. Het zag er best lekker uit en iedereen zat te smullen, dus ook die nog even geprobeerd en ik moet zeggen dat het best oke was.

Het is overigens enorm gezellig met z’n vijfjes. Helaas komt daar mogen een eind aan want dan gaat Sylvia naar Sjanghai terug en wij trekken met z’n viertjes naar Yangshou. 

Maar voordat dat gaat gebeuren hebben we eerst nog een BBQ op het dak van het nieuwe huis. Ze hebben enorm hun best gedaan met wel 50 stokjes met vlees, tofu, fruit, worstjes, zoete aardappel etc. Maar het is toch echt een beetje te veel na al die noodles en die meatballs. We roosteren gezellig wat mais en wat vlees en na een uurtje stappen we weer op want vanavond hebben we onze laatste filmavond. Natuurlijk wel eerst even douchen, want we stinken allemaal een uur in de wind. Niet alleen van de BBQ, maar ook van deze klamme hete dag. Het zweet loopt vanaf je kruin zo je schoenen in, dus dan weet je het wel!

Ik ga nu film kijken, dus tot morgen allemaal weer. Nog steeds leuk om al jullie reacties te lezen, dus blijf dat vooral doen.

 Dikke x