Kakkerlak alert! Terwijl ik gisteren mijn verhaal aan het schrijven ben zie ik aan de linkerkant ineens iets bewegen. Iets groots. Is het een kever, of is het toch echt… oh gatver, een kakkerlak. En niet zo’n kleintje ook. Zo ongeveer 6 cm, zo’n grote heb ik nog nooit gezien. Wat nu, tja proberen te vangen maar, want ik ga niet slapen wanneer er eentje bij mijn bed zit. Dus ik probeer nog met een glas het beest te vangen, maar ze zijn zo snel, dus hij schiet ergens een hoek in en ik zie ‘m niet meer. Gatver!

 Wanneer we hebben gegeten ga ik nog eens even kijken. Als hij er nog zit gaan ze ‘m vangen en anders heb ik gewoon pech. En dit keer heb ik pech, want ik zie het beest niet meer. Dan nog maar eventjes op mijn bed lezen en wat typen. En terwijl ik de hoes van laptop pak die op mijn bed ligt, zie ik eronder iets bewegen. Nee, he, nog eentje. Een kleintje, maar toch. Een kakkerlak is een kakkerlak. En dat op mijn bed! Ik spring op en het beest schiet onder mijn bed. Ja, daar ga ik echt niet kijken want wie weet wat ik dan naar boven haal. Ik stuur Jenny een bericht en die komt gelijk even kijken en terwijl ik wacht totdat ze komt, hoor ik haar ineens een gil geven. Jenny heeft een kamer vlak onder mij. Ze heeft een enorme kakkerlak doodgetrapt die op haar vloer liep. We denken, en hopen, dat het dezelfde is die bij mij op de muur zat. Eentje minder dus. Maar waar er één zit, zitten er meer. Maar goed, hier doe je niets aan, dus we gaan slapen. Althans ik ga een poging doen, want ik ben er niet gerust op. Ik heb een soort muggenspray bij me en die spuit ik rondom mijn bed, voor het geval ze er weer op willen klimmen. Dan spray ik mezelf nog eens goed in oftewel, ik ben één chemische reactie in dat bed. En terwijl ik ga liggen hoor ik die ratten weer op mijn plafond lopen. Nee he! Ze lopen niet alleen over mijn plafond, ook achter mij, achter het houten muurtje hoor ik ze lopen en krabbelen. Dit gaat niet mijn nacht worden kan ik je zeggen. Gelukkig val ik toch in slaap doordat ik zo moe ben van onze wandeltocht. 

Om 4 uur word ik echt wakker van de herrie van de ratten. Ze knabbelen en knagen en ik hoor ze zelfs piepen. Het is zo hard dat ik mijn oordopjes van mijn telefoon in doe, maar zelfs dan hoor ik ze nog. Dan maar wat muziek aan. Maar ja, ik kan niet slapen met herrie, dus ook niet met muziek. Dus ik lig ongeveer twee uurtjes wakker en dan wordt het stil. Tja, die beesten zullen toch ook een keer gaan slapen. En dan kan ik nog een uurtje slapen en dan ben ik alweer wakker. Wat een rotnacht!

Ik ben blij dat we vandaag vertrekken, want ik blijf hier echt niet nog een nacht slapen. Wat een ellende dit.  Ik pak snel een douche, kleed me aan en inspecteer nog even heel mijn tas, want ik moet het niet hebben dat ze meereizen naar mijn hok. 

Daarna pak ik mijn laptop en ga op het terrasje zitten met een verse Jasmijnthee en schrijf alvast dit verhaal. Dit heb ik nog nooit zo meegemaakt. Het bed was zo schoon en de douche ook en dan ineens dit. Nou ja, eens moet de eerste keer dan maar zijn. Maar ik hoop niet dat ik nog een keer zoiets meemaak.

 Om 11 uur vertrekken Jenny en ik met een terreinwagen naar de parkeerplaats waar de bus staat te wachten. De bus brengt ons gelijk naar het station van Guilin. Maar natuurlijk niet zonder slag of stoot. Het eerste uur van de rit lijkt wel een verkeerde kermisattractie, het hotst en klots en de bus remt ook heel hard wanneer er een tegenligger komt. En wanneer je dan op de “doorgaande” weg bent, dan denk je dat je een beetje kunt slapen. Maar nee hoor, ze vinden het hier namelijk heel gewoon dat je alvast aangeeft dat je gaat inhalen met je bus. Dit doen ze door luid te toeteren. Nee echt niet zo’n kleine toeter, gewoon heel lang. Oftewel, de hele weg lang luid getoeter. Pfff nee, dan kun je echt niet slapen. 

Maar goed uiteindelijk stappen we uit bij Guilin. Ik moet alleen niet bij het treinstation van Guilin zijn, maar Guilin West (Guilinxi). Dus daar moet ik eerst met een taxi naar toe. Gelukkig is Jenny er nog en nadat ik geld heb gepind, komt er al een taxi aan. Jenny en ik nemen afscheid van elkaar en ik stap de taxi in. Het is een taxi met een meter en het kost me maar 50 yuan. Volgens mij heb ik de vorige keer 150 yuan betaald, dus ben toen behoorlijk opgelicht. Maar door de Chinese lessen, weet ik nu hoe ik moet onderhandelen. Maar 50 yuan is heel goedkoop, dus ik laat het hierbij en ga lekker ziten.

De taxi zet me af bij het treinstation en na ongeveer een klein uurtje wachten stap ik in de sneltrein naar Gongchen. Zo in m’n uppie kan ik een beetje iedereen observeren en het is inderdaad wel zo dat ze niet erg fris zijn hier in dit land. Alles is toch wel vies. Nou is dat in de trein in Nederland natuurlijk ook zo, maar hier is het wel wat erger. Iedereen eet en drinkt in de trein en laten alles liggen. Daarnaast hebben ze ook allemaal wel een film, een serie of muziek op staan en soms niet eens met oortjes in. Maar ach, ik aanschouw het allemaal maar een beetje en ben blij als ik kan uitstappen in Gongcheng. Daar staat Amber al op me te wachten met de chauffeur en binnen 20 minuten zijn we eindelijk thuis. En ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik weer in mijn oude vertrouwde hok ben. Had ik in de eerste week ook niet durven dromen dat ik dat ooit zou zeggen.

 Er is inmiddels een nieuw Nederlands meisje gearriveerd, maar ik heb haar nog niet gezien. Dat zal zo wel komen als we gaan eten over 10 minuutjes. En daarna? Heerlijk relaxen…

Tot morgen allemaal! xx