Eindelijk is het zover, ik ga mijn grote reis maken en ik heb er enorm veel zin in. Kevin brengt me naar Schiphol en zet me af bij de incheckbalie alwaar mijn reis dan alleen verder gaat. Voor het eerst dus een lange tijd van huis weg, best wel eng.

Gelukkig gaat alles voorspoedig. De eerste vlucht verloopt prima en ik kom op zondag de 26ste augustus aan in China. Op het immens grote vliegveld van Hong Kong trakteer ik mezelf op een Latte Caramel en een muffin voordat ik naar gate 512 ga. Een behoorlijke wandeling kan ik je zeggen! Daar stap ik op het vliegtuig naar Guilin en ook dat verloopt zonder gedoe. Er zitten maar weinig mensen in het vliegtuig, dus lekker rustig. Het lijkt wel op een busritje zo smooth verloopt alles. Na de controles bij de douane, die ook heel mild zijn, wordt ik opgewacht door Amber. Een chinees meisje van 24 jaar die mij ophaalt en mij meeneemt naar het vrijwilligershuis. Maar dat blijkt nog een hele tocht. We gaan eerst een uur met een auto naar het treinstation van Guilin. Hier neemt volgens mij heel China de trein, want het is ongelovelijk druk! Het lijkt wel een mierenhoop. Daarbij komt ook nog dat het bloedverziekend heet is, dus het zweet gutst van mij af. Het is dan ook een beetje dringen geblazen en uiteindelijk moeten we ook nog rennen om de trein te pakken. Deze rit duurt dan ook nog iets meer dan een half uur. Volgens Amber doe je er met de auto twee uur over, dus dan dit maar. In Gongwheng stappen we uit en gaan we eerst een hapje eten (ja met stokjes), want er is geen eten in het vrijwilligershuis op de zondag. Amber bestelt voor mij en ik krijg een groot bord noedels die een beetje vettig zijn, maar ach, als je honger hebt eet je alles! Daarna worden we opgehaald en rijden we een half uurtje naar Fengyang, een klein dorp waar het vrijwilligershuis is gevestigd.

Hier krijg ik mijn kamer toegewezen, welke echt super simpel is, maar waar ik wel mijn eigen douche en toilet heb. En niet te vergeten een bed met een klamboetent eromheen. Top!

In het huis zelf zitten een behoorlijk aantal vrijwilligers uit verschillende landen. Het zijn jongeren in de leeftijd van 16-24 jaar oud en ze komen uit o.a. Israel, Noorwegen, USA, Duitsland en Rusland. Het zijn vriendelijke kids maar ik moet wel even mijn draai zien te vinden hier. Ook de begeleiding is niet ouder dan 24, dus het is wat aanpassen.

Als ik geinstalleerd ben, ga ik naar beneden en neem plaats bij de groep. Ze kakelen en zitten veel, wat zeg ik, heel veel op hun telefoon. Rond 18.00 uur gaan we door een paar straatjes naar een huis waar we avondeten hebben. Het smaakt prima en ook de tweede keer met stokjes eten gaat me redelijk af.

Daarna weer terug naar het huis, waar we een video opnemen waarin een bepaald woord in verschillende talen wordt gezegd (geen idee waar ze het voor gaan gebruiken, maar goed) en daarna nog wat hangen aan de tafel in het huis. Het valt me al wel op dat de hele tafel bezaaid ligt met snoep en eten. Ik denk dat ik dat maar even oversla. Ik ben moe en ga m'n hok in waar ik nog even een douche neem en dan m'n tent induik. Ik heb echt het idee dat ik aan het kamperen ben in mijn eigen kamer, gezellig!

O ja, normaal gesproken kun je niet op facebook en WhatsApp, maar door een VPN app uit de store te downloaden lukt dit allemaal wel ineens dus dat is fijn. Toch nog een beetje contact met iedereen.

Morgen een nieuwe dag. Eerst maar eens even goed slapen....weltrusten allemaal.