De mooiste ervaring ooit!

Nu is toch echt mijn laatste dag in Fengyang aangebroken. En het is goed zo. Ik kan niet meer ervaringen opdoen door hier langer te blijven. Ik denk dat ik deze vier weken het echte dagelijkse leven in China heb meegemaakt door in dit dorp te verblijven. Nu weet ik dat je niet zomaar dit land door kan reizen zonder je goed voor te bereiden en iets van de taal te kunnen. Ik hoop dat ik nog een keer de mogelijkheid krijg om terug te gaan naar China. Er is nog een heel veel moois te zien, je moet alleen weten waar en hoe je er komt. Maar dat is een kwestie van voorbereiding.

Het was in ieder geval een supermooie ervaring en ik ben echt dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken. Ik heb geweldige mensen ontmoet en heb soms voor moeilijke momenten gestaan, maar daar ging het allemaal om. Ontdekken waar je grenzen liggen en kijken wat je zelf aan kunt. Ik denk dat het je alleen maar sterker maakt.

Maar genoeg hierover nu, anders haken jullie af ;-) Ik ben klaar om naar huis te gaan. Zo rond 5 uur zijn we bij ons hotel in Guilin. Hannah en Qiqing zijn ook mee. Hannah gaat wat site-seeing doen, Qiqing gaat haar ouders ophalen van het vliegveld. Met haar rijd ik morgen dan ook naar het vliegveld. Ik dump mijn superzware tas op de kamer en ga gelijk weer de straat op, want ik moet nog wat souvenirs inslaan voor het thuisfront. Het is alweer druk in Guilin, maar het is wel erg gezellig. Hier wil ik best nog eens terugkomen. Er zijn leuke winkels en hele lekkere eettentjes en er is genoeg te beleven, dus wie weet. Nadat Hannah en ik hebben gegeten gaan we ieder een kant op, want ik wil even rustig de winkels door. Na 2 uurtjes heb ik alles wat ik wilde hebben, dus spreken we af in een bar vlakbij het hotel. Daar drinken we nog wat met elkaar en dan gaan we terug naar het hotel waar ik afscheid neem van Hannah-Lynn. Zij doet morgen een excursie naar de rijstvelden, net als waar ik ben geweest, dus ze vertrekt al heel vroeg. Trouwens wel gaaf wat ze gaat doen. Volgende week is haar laatste week in Fengyan, daarna gaat ze nog een week naar Chengdu voor het pandaproject en daarna vliegt ze naar Australië om daar een half jaar als au pair te gaan werken. En dat op je 18^ejaar, ik vind het knap en superstoer.

Nog een keer m’n tas opnieuw indelen, want het wordt krap met alle cadeautjes erbij. Morgenochtend nog maar even verder kijken hoe ik dat ding ga dicht krijgen. Komt vast goed.

Hiermee komt dan een einde aan mijn reisblog. Ik wil jullie allemaal bedanken voor het meereizen en meelezen, maar vooral voor jullie leuke en lieve reacties. Het was elke keer weer een feest om ze te lezen.

Ik hoop jullie allemaal binnenkort weer te zien, dus tot heel gauw! Dikke x van mij.

Bijna ten einde...

En dan is het zo als de laatste dag van mijn trip, donderdag. In de ochtend en de middag weer Chinese les en het is zó leuk! Tussen de middag, wanneer iedereen weer z’n dutje doet, begin ik alvast mijn tas wat in te ruimen. De meeste kleding is vies, dus dat kan er zo in en dat zien ik verder thuis wel. Handdoeken laat ik hier, want die zijn toch oud, net als twee oude jurkjes. Scheelt toch weer wat ruimte. Daarnaast heb ik de kindertandenborstels, kleurboekjes, krijt en kleurtjes er ook niet meer in zitten, dus dan zou je denken dat ik wat ruimte over zou moeten hebben. Maar als ik nu zo naar mijn tas kijk, dan begrijp ik niet hoe ik die spullen er ooit in heb gekregen. Morgenmiddag maar eens even flink erop duwen, dan moet het goed gaan.

Na het avondeten gaan we nog even een rondje doen. De sunset is hier erg mooi en dit is de laatste keer dat ik het kan zien. Dus we gaan met z’n viertjes met de camera’s op pad om nog even wat plaatjes te schieten. Het is weer erg mooi, maar het stikt er nu van de muggen. Sinds ik terug ben, dat was dinsdagavond, heb ik er ongeveer 10 muggenbulten bij en niet zulke kleintjes ook. Ze zitten overal. Dus een lange broek aan en je armen maar goed insmeren, meer kun je niet doen.

Nu lekker gedoucht (moest wel even een hele grote spin wegjagen) en dan gaan we zo film kijken. Morgen een half dagje les en dan echt de tas dichtgooien want dan vertrek ik met de trein naar Guilin nadat ik van Amber afscheid heb genomen. Qiqing en Hannah-Lynn reizen nog met mij mee. Dus morgen valt er misschien nog een klein beetje te schrijven in mijn luxe hotelkamer, maar dan is het toch echt klaar en vlieg ik via Hong Kong naar huis. Daar kom ik dan zondagochtend om 6.40 uur aan. Vanaf Hong Kong is het nog 12,5 uur vliegen, dus best een eind.

Voorlopig is het nog niet zo ver, dus ik zou zeggen tot morgen en alvast welterusten! xx

Mooncakes

Les, les, les, vandaag een hele dag les om de afgelopen twee dagen nog wat in te halen. Ik leer steeds beter de tonen te lezen en wat dingen te onthouden. Dus het is wel erg leuk dat ik nu wat progressie zie.

Het ontbijt en de lunch zijn echt wel lekker dit keer, maar alsnog krijg ik na twee uurtjes alweer trek. Tja, witte rijst vult gewoon niet. Even doorbijten dus. We gaan wat eerder avondeten, want vanavond gaan we Mooncakes maken. Dit zijn een kleine koekjes met verschillende vormen. Deze koekjes maken ze voor a.s. maandag, dan is het namelijk Moon Festival en vieren ze dat de herfst komt. De maan is dan hier op zijn grootst. Helaas ben ik er dan niet meer bij om dit festival bij te wonen. Het schijnt een enorme happening te zijn. De Chinezen hebben heel veel festivals. Bij het ene festival vieren ze de oogst, bij de andere de liefde (net als bij ons Valentijnsdag), bij het andere festival (The Dragon Boot festival) zijn er bootraces op een rivier in China, een soort Tombe festival waarbij ze de doden eren, etc. etc. Wat wel erg leuk is dat tijdens al deze festivals, in totaal zo ongeveer 8, de hele familie bij elkaar komt om met elkaar te eten, te drinken en te praten of om een activiteit te doen. Het zijn dus allemaal wel sociale gebeurtenissen.

Maar goed, wij gingen dus die mooncakes maken. De chauffeur zette ons af in Gongcheng. Daar gingen we een soort verzekeringskantoortje in en moesten we een paar trappen op. Het was er enorm druk. Heel veel moeders met kleine kinderen zaten er al of liepen rond. Het leek wel een groot verjaardagsfeest want de boel was ook versierd met allerlei ballonnen. We gingen zitten aan een tafel. Qiqing vertelde dat er eerst een man wat zou komen vertellen over verzekeringen. Die mooncakes waren dus een soort lokkertje. Maar goed, het hele verhaal van die (inclusief powerpoint) duurde zo’n half uur. Daarna kwam hij echt niet meer over het gekletst van mamma’s en kinderen heen en stopte hij er gelukkig mee. Toen kwam er een dame die uit ging leggen wat we gingen doen. Het was een vreselijke chaos. We moesten een mondkapje voor en handschoenen aan en daarna kregen we wat gekleurd deeg en wat vulling. Van het gekleurde deeg moesten we ronde schijf maken en dan moest de vulling erin en dan proberen zo netjes mogelijk dicht te vouwen. Was dit eenmaal gelukt, dan moest het daarna in een soort kurketrekker apparaat waardoor er een speciale stempel op kwam.

Het lukte allemaal prima en ik was het middelpunt van de avond, want ik werd door allerlei chinezen gefilmd zag ik stiekem uit mijn ooghoeken. Met de één ben ik nu vrienden op WeChat (geen idee hoe ze heet) en degene die het had georganiseerd wilde graag met me op de foto. Nou dat mag hoor!

Uiteindelijk was het een leuke avond ondanks dat het volgens mij toch gewoon voor kinderen was.

In het donker reden we weer terug naar huis. Even douchen en nu nog mijn verhaaltje schrijven. En dan nog maar 4 nachtjes en dan home sweet home…

Welterusten allemaal xxx

Op naar "huis"

Onze laatste dag in Guangzhou en ik moet zeggen dat ik blij ben dat we vandaag teruggaan. We checken om half 11 uit en gaan op zoek naar een ontbijt. In de supermarkt haal ik wat sandwiches bij het bakkertje. Het is alweer warm, zelfs in de supermarkt. Hannah wil nog een sapje halen, maar de supermarkt is zo druk dat ik hier geen zin in heb en ik kijk of er buiten nog een sapje te halen valt. En gelukkig, net buiten de supermarkt haal ik een lekkere jus en ga ik op de trap op Hannah zitten wachten. Ondertussen nuttig ik mijn ontbijt en kijk eens rustig om mij heen. Dit ga ik zeker missen: al die Chinese mensen die door elkaar heen lopen en waarvan sommigen het echt niet kan schelen wat ze aan hebben. Geweldig! Het lijkt wel een mierenhoop, maar toch erg gestructureerd. Ik vind het aardige mensen. Helaas is er bijna geen enkele Chinees die Engels spreekt, maar zodra er eentje is, is die altijd bereid om je te helpen. Ze praten enorm hard, het lijkt alsof ze altijd ruzie hebben. Ze houden van slapen en van eten en het lijkt alsof ze dit het grootste gedeelte van de tijd ook doen. Iedereen hier heeft een mobiele telefoon en kijkt er de hele dag op. In de metro bellen ze, kijken ze film of luisteren ze muziek zonder koptelefoon op en niemand die zich hieraan hindert. Het is en blijft een bijzonder land met bijzondere mensen.

Na het ontbijt gaan we met de metro naar de Sun Yat Sen University. Helaas voor Hannah is de boel goed beveiligd en kunnen we niet naar binnen. We gaan weer de metro in en gaan nu onder het water door naar de andere kant van de Canton Tower. Dit is een nieuwe wijk en dat kun je goed zien. De torenflats schieten bijna de wolken in zo hoog. Overal kantoorpanden en mooie parken. We lopen een stuk het park door, maar het is zo warm, dat we snel weer onder de grond gaan. We lijken wel mollen. Het is heerlijk onder de grond, buiten de metro zijn er een heleboel gangen waarin veel eettentjes zitten. Inmiddels hebben we alweer honger en bestellen we wat meat wonton en wat te drinken. Even bijkomen.

Na de grondige wasbeurt van mijn haar gisteren ziet het eruit alsof er een bom in is ontploft. De kapper heeft volgens mij alle natuurlijke vetstoffen eruit gewassen dus nu is het één droge bende. Een WC-borstel zou er jaloers op zijn denk ik! Ik koop dus maar een soort hairrepair (althans, dat hoop ik) en die smeer ik er vanavond in. Eens kijken of het dan morgen wat beter is.

Aangezien de shopping mall momenteel de beste plek is om te vertoeven duiken we de aangrenzende mall in. Het is een hele luxe mall met allerlei bekende en dure merken. Niets voor mij dus, maar er zijn ook een aantal kunstobjecten die de moeite waard zijn. Het ziet er allemaal prachtig uit. Uiteindelijk na alle etages te hebben gehad gaan we weer op zoek naar de metro want we moeten zo langzamerhand naar het station om de sneltrein naar Gongcheng te nemen. Het station van Guangzhou is enorm groot. Het lijkt Schiphol wel. We moeten ons best doen om het juiste ticketkantoor te vinden en ook de juiste ingang van de sneltreinen. We lopen ons gek. Overal staan borden en signalen, maar uiteindelijk lukt het ook deze keer weer en zitten we in de trein. Over 2 uur zijn we weer bijna thuis. Dan nog even een ritje van zo’n 20 minuten met de taxi en dan weer mijn klamboetentje in. En weer even heerlijk alleen zijn, daar kan ik zo van genieten!

En dan nog maar 5 nachtjes en dan ben ik weer thuis. Dat zal wel weer wennen zijn, maar ook weer heerlijk. Alles schoon, wc-papier mag weer gewoon de wc-pot in, een wc waar je op kunt zitten in plaats van staan en je kunt weer water drinken uit de kraan. En natuurlijk de matrassen die lekker zacht zijn.

En die boterham met pindakaas of mijn havermout? Nee, eigenlijk mis ik die niet. Rijst in de ochtend is ook niet alles, maar dat begint eigenlijk te wennen. Maar ik geloof niet dat ze dat thuis zullen zien zitten.

Wat ik zal missen? Het gestructureerde van de metro en van de treinen. Alles loopt hier precies op tijd, zelfs op de minuut. En dat is wel heel prettig. Daarnaast kun je overal lekker eten en drinken en kun je bijna overal je telefoon opladen. Zelfs in de trein. Dat je in een restaurant kan zitten en dan gewoon het drankje van een andere zaak daar kan opdrinken zonder dat iemand er wat van zegt. En het eten met stokjes zal ik ook missen. Ik heb het al eerder gezegd, je propt je gewoon niet zo vol als dat je met een lepel of vork zou doen en je voelt je daar veel beter bij. En ik ga de verschillende soorten Milk-Tea missen en de Soyadrank die ze hier hebben. Die zijn echt zalig!

Dus nog een paar daagjes hiervan genieten en dan… op naar huis!

De dag na de orkaan

Hoera, het is droog en de wind is wat minder. En helaas, de trein rijdt vandaag nog niet. Via de meiden van de staf proberen we voor dinsdag nog twee treinkaartjes te bemachtigen, want we willen allebei graag naar huis. Uiteindelijk kunnen we dinsdagavond vertrekken naar ons dorp. Halleluja! Gisteren was een lange dag zo in de hotelkamer, maar ik heb me toch nog aardig vermaakt met mijn laptop en mijn Chinese huiswerk.

Ik zie al wel dat er vluchten vertrekken vanaf Hong Kong en dat is fijn, want ik vertrek a.s. zondag naar Nederland en dan heb ik al een overstaptijd van 6 uur. Ik moet zeggen dat die Chinezen wel alles goed geregeld hebben. De bomen die zijn omgevallen worden al gelijk verwijderd en alle rotzooi wordt opgeruimd. Zelfs tijdens de orkaan zijn ze al bezig om orde in de chaos te scheppen in Hong Kong. Echt petje af. In Nederland zou alles een week stilliggen, hier beginnen ze gelijk al. En dat terwijl in Hong Kong alle straten onder water staan en mensen met bootjes uit hun huis moeten worden gehaald.

Wij konden dus weer naar buiten gelukkig. En ja hoor, eenmaal buiten gutst het zweet weer van ons af.

Voor ons was het jammer, want alle parken waren gesloten voor onderhoud door schade van de orkaan. Er was vandaag één park dat wel geopend was, maar ook daar waren er een heleboel bomen en palmen om. Al wandelend liepen we tegen een grote tempel aan. Het was een enorm gebouw met heel veel kamers en beelden waar mensen aan het bidden waren. Prachtig om te zien. Dus daar kon ik mooi wat foto’s maken.

Maar niet alleen van de mooie dingen maak ik schiet ik plaatjes. We kwamen langs een hele smalle, donkere en sombere steeg tussen twee hoge flatgebouwen in. Hier waren wat kleine winkeltjes, zaten wat mensen op een krukje Mahjong te spelen en werd er gekookt. Overal boven ons hing was aan hangertjes aan het balkon. De balkons hier zijn allemaal met tralies afgezet. Het is een triest gezicht en lijkt eerder een gevangenis dan een woonhuis. De steeg is vies, maar toch is dit ook China.

We pakken de metro naar het centrum dicht bij ons huis. Het lopen in deze broeierige hitte kost veel energie en we zijn behoorlijk afgepeigerd. Het zweet loopt hier van je kruin zo je onderbroek in en aangezien we maar twee dagen in Guangzhou hadden bedacht, maar het er morgen al vier zijn, moet ik echt even een nader T-shirt kopen, want de rest is inmiddels te goor om aan te pakken. Ik scoor nog een leuk bloesje voor € 9,90 en ga daarna ook gelijk maar even naar de kapper, want de grijze haren schieten inmiddels mijn kruin uit. Samen met Hannah ga ik een klein kapperszaakje in en maak met handen en voeten duidelijk wat de bedoeling is. De kapper wil me een donkerblonde kleur aanmeten, maar dat zie ik niet zo zitten, dus ik wijs duidelijk de kleur aan die ik wil. Daarnaast wil ik alleen maar een gedeelte van mijn haar laten verven. Daar snapt de kapper helemaal niets van, maar uiteindelijk begrijpt hij wat ik wil. Heel netjes doet hij de verf erin en dan moet ik 40 minuten wachten. Echt 40 minuten? In Nederland hoeft het altijd maar 30 minuten….. nou ja, ik hoop dat straks mijn haar er nog op zit.
Na 40 minuten (en ja, alles zit er nog op) mag ik op een ligbed plaatsnemen en gaat mijn hoofd op een steun. M’n haar wordt gewassen en daarna wel drie keer aan alle kanten gemasseerd. En ja, alleen maar mijn haar, geen happy end hahaha! Om mijn hoofd te draaien pakt hij mijn haar en geeft er een draai aan en mijn hoofd draait vanzelf naar de zijkant. Dit heb ik nog nooit meegemaakt bij een kapper. Maar ik moet zeggen dat het wel lekker was. Na een kwartier heb ik alleen het idee dat ik geen hoofdhuid meer over heb, maar dan is het ook wel klaar. De kleur zit er prima in en de kapper wil zich nog even uitleven met de föhn. Na een minuut zie ik al dat mijn haar gaat pluizen, dus ik zeg hem dat het zo oké is. Hij kijkt mij verbaast aan. Hij had waarschijnlijk het kapsel van eeuw in gedachten met die föhn en nou moest hij stoppen. Maar ik stap op en ga betalen. Verwonderd blijft hij me aankijken. Ik betaal hem en bedank hem vriendelijk. Ik denk dat hij het er vanavond met zijn vrienden over zal hebben. Een buitenlandse, die maar de helft van haar haar wil hebben geverfd en die ongeföhnd de deur uitgaat en dan ook nog het volle pond betaald!

Inmiddels is het alweer etenstijd en Hannah en ik lopen naar het winkelcentrum en gaan een restaurant in. We eten even wat lekkers en gaan dan naar de hotelkamer om bij te komen van deze dag. Morgen eindelijk naar onze stek, ook wel weer erg fijn. En dan gaat het aftellen toch echt beginnen.

Iedereen nog bedankt voor alle bezorgde reacties, Whatsapp berichten en WeChatberichten die ik van jullie heb gekregen. Erg lief allemaal. Ik hoop dat jullie mij de laatste dagen van mijn avontuur nog willen blijven volgend. Ik vind het in ieder geval erg leuk om jullie berichtjes te lezen. Dus blijf dit nog eventjes doen… Dikke x van mij

Orkaan Mangkhut

Ik moet zeggen dat ik ondanks alles goed heb geslapen. We sliepen pas rond 1.00 uur omdat we nog allemaal telefoontjes met het thuisfront wilden plegen, dus om 9.45 uur schoot ik wakker. Onze kamer heeft geen raam met uitzicht op de straat. We hebben een raam dat uitkomt op een gangetje, dus geen buitenlicht. Wel jammer, want dan kunnen we niet zien hoe het er buiten aan toegaat.

Ik besluit om in ieder geval te proberen nog even een ontbijtje ergens te scoren voordat we de godganse dag op die hotelkamer moeten vertoeven. Het stormt al behoorlijk. We lopen naar het winkelcentrum, zo’n 10 minuten verderop, maar daar is helaas bijna alles dicht. Het bakkertje is gelukkig nog wel open dus daar kopen we wat broodjes en wat te drinken. Inmiddels is het ook gaan regenen. Dat hadden ze al voorspeld voor vandaag. Dus snel naar ons hotel terug en dan binnen gaan zitten, de hele dag. Gelukkig heb ik nog een boek bij me en deze laptop, dus ik kan nog wel wat doen. Het internet doet het hier niet goed, dus ik kan mijn verhaal van gisteren nog niet erop zetten helaas. Maar ik kan mijn hotspot aanzetten (jaja, zelf bedacht) en dus kunnen jullie voorlopig nog meegenieten van hoe het er hier aan toe gaat. Voorlopig wordt het een lange dag…..

De orkaan komt eraan....

Wat een zalige nacht. Eerst lekker gedoucht en haren gewassen en daarna het zachte bed in. Wat kan een mens daar gelukkig van worden!

Ik vergeet gisteren te vertellen dat Guangzhou een hele grote stad is. Terwijl de trein de stad naderde zagen we al de torenflats aan de horizon (en de smog). Er staan hier enorm veel flats van zo’n 50 verdiepingen hoog. En van diezelfde soort flats staan er dan een stuk of 8 naast elkaar. Deze stad heeft dan ook 16,6 miljoen inwoners heb ik gelezen. Nederland heeft er momenteel 17,02 miljoen. Kun je nagaan!

Ik ben om 7 uur al wakker dus kruip achter mijn laptop om nog wat dingen op te zoeken voor vandaag terwijl Hannah-Lynn nog ligt te slapen. Ik durf de gordijnen nog niet open te doen, maar ben enorm benieuwd naar het uitzicht. Want vanaf de 48^steverdieping moet dat wel geweldig zijn! Om half 10 is Hannah-Lynn ook wakker en de gordijnen kunnen open. Het is gelukkig een zonnige dag dus het uitzicht is overweldigend. Alleen maar hoge flatgebouwen en torens, wat een stad.

We checken uit en gaan kijken waar we kunnen ontbijten. Er is inmiddels een enorme wind opgestoken. Er komt morgen een orkaan over Hong Kong heen en dat is maar 2 uur van ons verwijderd, dus daar moeten we wat van voelen. Terwijl we op een terrasje zitten met een slice pizza en een sapje waait het behoorlijk. Er is een soort braderie voor kinderen aan de gang maar ze moeten daar hun uiterste best doen om niet alles weg te laten waaien.

Nadat alles op is halen we eerst een SIM kaart voor Hannah-Lynn. Ik heb al eerder met dat bijltje gehakt en het is hier niet makkelijk om een SIM kaart te krijgen. Er moeten heel veel gegevens worden ingevuld, paspoort, foto etc. En dan is het natuurlijk ook nog eens heel lastig om mensen die geen Engels spreken zo goed mogelijk te vertellen wat je wil. Na ongeveer een uur heeft Hannah eindelijk de kaart bemachtigd en kunnen we verder.

Het is heet vandaag, maar dan ook echt heet. De wind die waait lijkt wel een hete föhn en de temperatuur is zo ongeveer 34 graden. Het is bijna niet uit te houden buiten.

We hebben nog steeds de sleutels van de vieze B&B in ons bezit (we zijn gisteren niet meer teruggegaan), dus die moeten we eerst even terugbrengen. Terwijl we de portiek deur openen, de stalen voordeur met tralies hebben geopend en de houten voordeur, komen we het vertrek binnen. Ik hoor mensen, dus dat zullen de andere huurders wel zijn. Ik ga nog even naar het toilet en zie dat de vloer helemaal nat is. Ja, zij zijn wel gebleven en hebben dus gewoon gedoucht in de wc. Ik ben zo blij dat wij naar een luxer oord zijn gegaan! Ik geef de eigenaar nog een berichtje via WeChat dat we de sleutel binnen hebben gelegd en Hannah-Lynn en ik vertrekken net zo snel als dat we gekomen zijn.

We hebben het plan opgevat om eerst naar de winkelstraat van Shangxiajiu te gaan. We pakken de metro en na een paar keer overstappen zijn we bij deze befaamde winkelstraat. De metrotickets zijn enorm goedkoop. Voor 3 yuan, zo’n € 0,38, rij je van de ene kant naar de andere kant. Echt super!

Het is warm, druk en er is enorm veel lawaai bij de winkels. We kunnen elkaar haast niet verstaan. De verkopers van de winkels schreeuwen je naar binnen. Sommigen staan in een speciale outfit buiten om mensen te lokken. Het is echt bijzonder om dit te zien.

We duiken een echte MacDonalds binnen en eten ons lekker vol. Zalig na al die rijst! We willen eigenlijk nog langs een tempel, maar het is zo ontzettend warm dat we besluiten om naar ons nieuwe hotel te gaan. Het vorige hotel was echt superdeluxe maar wel erg duur, dus we zijn verkast naar een ander hotel. Hier betalen we per nacht € 25, een koopje. Het is een prima kamer, met een schone douche dus top.

We spoelen ons even af, want het zweet staat op ons voorhoofd. Daarna vertrekken we naar de Canton Tower. Dit is echt prachtig om te zien. Deze toren is enorm hoog en helemaal verlicht. We maken wat foto’s van de toren en van de stad die ook verlicht is en gaan dan weer terug richting het hotel. We zijn behoorlijk moe en besluiten om nog wat te gaan eten bij het winkelcentrum dat naast het metrostation ligt. We delen samen een pizza en gaan daarna nog langs de winkels en dan is het toch echt tijd om naar huis te gaan.

Inmiddels is de wind behoorlijk gaan waaien. Ik krijg van Amber een bericht dat de trein naar Gongcheng morgen waarschijnlijk komt stil te liggen omdat de orkaan Dus we krijgen de tip om wat water en eten in te slaan en vooral niet naar buiten te gaan. Ik vraag of het misschien beter is om nog een nachtje in Guanghzou te blijven. Het lijkt me nou niet zo’n prettig idee om tijdens een orkaan in een trein te zitten waar je geen kant uit kan. We lopen naar de receptie en vragen of we nog een nacht extra kunnen blijven. Gelukkig kan dit. Als het goed is zorgt Amber dat de treintickets worden omgeboekt. En we lopen nog even naar het supermarktje om de hoek en halen allebei een grote fles water en wat broodjes. Mocht het wild worden morgen, dan hoeven we de deur niet uit.

Het is best een eng idee al zeg ik het zelf. Ik ben blij dat we niet meer op de 48^steetage zitten. We zitten nu op de 2^eetage, dus wat dichter bij de grond. We checken nog even samen waar de nooduitgang is, want dit kan best wel eens spannend worden morgen.

En dan, doen we allebei ons ding. We bellen met het thuisfront en ik typ nog even dit bericht. En dan morgen….. we gaan het zien.

Welterusten allemaal xx

De pelgrimstocht naar Guangzhou

Ik dacht het al. Nadat we gistermiddag dumplings hebben gemaakt en gegeten, stonden ze nu ook weer bij het ontbijt. Daarbij nog wat aardappel en wat rijstsoep. Voor mij toch echt niet voldoende, dus eenmaal in het huis heb ik er nog een banaan en een mini-broodje in gestopt.

Na de les gaan Hannah-Lynn en ik onze tassen pakken. De chauffeur staat namelijk om 2 uur al klaar om ons naar Gongcheng te brengen. Van hieruit de sneltrein naar Guanghzou en dan nog een metro. Ik heb er in ieder geval weer enorm veel zin in.

De lunch bestond uit witte rijst, wat broccoli met peen en ui met wat roerei. Oftewel: ik kijk uit naar vanavond, want dan gaan we ergens lekker eten. Voor nu stop ik maar weer een mini-broodje en een stukje cake in mijn mond en dan moet ik het redden tot eind van de middag wanneer we op de plaats van bestemming aankomen.

Om twee uur vertrekken we dan ook daadwerkelijk. In Gangzhou hebben we een B&B geboekt voor maar € 30 pp voor 2 nachten. De foto’s zagen er goed uit, dus we wagen het erop.

De reis gaat voorspoedig en we zijn om 18.30 uur in Gangzhou. En dan komt het, hoe gaan we het adres van de B&B vinden die we geboekt hebben. Gelukkig stuurt de eigenaar ons een WeChat bericht (de vervanger van Whatsapp hier in China) met de reisbeschrijving. Vanuit het treinstation moeten we naar de metro.
Eenmaal in de metro moeten we kaartjes zien te kopen bij een automaat die ook Engels is, want anders komen we er echt niet uit. Uiteindelijk vinden we die. Na 6 pogingen (de transactie mag maar 55 seconden duren) zijn we dan eindelijk zover om de benodigde metrokaartjes te bemachtigen, maar helaas, het apparaat wil alleen maar 5 of 10 yuan biljetten en laten we die nou net niet hebben.

We vragen aan een dame in een klein loketje of ze geld kan wisselen. Ze wijst een bepaalde kant op, maar hoever we ook lopen, we zien niets waar we geld kunnen wisselen. Dan maar een flesje water kopen, zodat we kunnen wisselen. Wederom naar het ticketapparaat en dan hebben we eindelijk de metrokaartjes. Nou ja, kaartjes. We krijgen allebei een muntje waarmee we door de poortjes kunnen.

Het metrostation ziet er geweldig uit. Het is er schoon en de bewegwijzering is zowel in het Chinees als in het Engels. Dus top. We moeten eerst met lijn 2 en dan met lijn 8. Ook in de metro zelf is het schoon en ook hier is alles heel duidelijk. We kunnen precies zien waar we moeten uitstappen en hoe we dan moeten overstappen.

Inmiddels krijg ik een berichtje van de eigenaar van de B&B dat we zullen worden opgewacht door een vriend die ons dan naar de B&B brengt. Super, dat belooft veel goeds deze service.

Zodra we bij ons eindpunt zijn bel ik de eigenaar en na 5 minuten komt er een vriendelijke dame die ons de weg wijst. We lopen in twee minuutjes naar een flat toe en zij doet daar de beneden deur open. Nou ja deur, het is een stalen deur met een groot hangslot erop. Het lijkt ergens een grote garagedeur of zo en het ziet er luguber uit. We moeten het nummer van het hangslot maar onthouden zegt ze in gebrekkig Engels. Dan nog een stalen deur en dan komen we een hele kleine huiskamer binnen. De huiskamer op de foto zag er toch echt anders uit! We lopen even rond en zien een vieze keuken met een gore koelkast en in de gang is een kleine wc. Maar waar is de douche dan en waar is onze slaapkamer? De douche zit achter de wc-deur, dus als je doucht kun je gelijk met je voeten in de wc pot staan (of daar je haar in wassen). Er vliegen behoorlijk veel muggen rond, dus daar word ik niet blij van. En dan nog onze slaapkamer. In de gang is een stalen deur met een hangslot en daarachter bevindt zich onze slaapkamer. Oké, deze is ook niet echt fris en de bedden zijn hard. Maar goed, hier had ik nog mee kunnen leven.

Totdat de dame zegt dat we de deur niet dicht moeten doen, want de andere huurders zijn later en die moeten er nog in. Andere huurders? Ja, die moeten door onze huiskamer heen en hebben ook hun eigen slaapkamer. Die ligt achter de andere stalen deur. Oftewel we moeten alles delen, ja ook de wc met douche.
Ik ben er klaar mee. Het is er vies en we kunnen onze slaapkamerdeur niet eens dicht doen, dus daar ben ik niet gerust op. Zeker niet wanneer er vreemden langs lopen.

Inmiddels is het half 9 en we hebben honger. We besluiten om eerst even wat te gaan eten en dan te kijken of er een hotel in de buurt is. We vinden een klein tentje waar we wat noodlesoep eten. Gelukkig is er een bezoeker die Engels spreekt, want de menukaart is in het Chinees en we hebben geen idee wat we moeten bestellen.

Ondertussen kijk ik op Google maps of er een hotel in de buurt is waar we terecht kunnen. Ik snak naar een goede douche en een heerlijk bed. Ik vind het Vertical City Hotel die nog kamers vrij heeft en dat maar 8 minuten lopen is vanaf het noodle tentje. We gaan het er op wagen en wandelen er naar toe. Het is een sjiek en heel groot hotel, dus dat moet goed zijn. Gelukkig hebben ze nog een tweepersoons kamer, dus die boek ik gelijk. Het kost € 70 per nacht, maar dat kan me nu echt even niets schelen. Ik boek voor 1 nacht. Morgen kijken we wel weer verder. Het is tenslotte al half 10 en wij zijn geslacht. Ik ga in ieder geval niet meer terug naar dat gore appartement.

We checken in en krijgen de sleutel van de kamer. Een kamer op de 48^steverdieping! De kamer is mooi, groot, schoon en heeft twee heerlijke bedden. Dit is top!

Dus nu, na dit lange avontuur, gaan we heerlijk slapen in onze schone bedden. Morgen gaan we de stad verkennen. Voor nu welterusten allemaal en tot morgen! xx